در این پژوهش ریخت شناسی گرده با استفاده از اسکن با میکروسکوپ الکترونی و نیز تعیین محیط کشت مناسب جهت تندش گرده مورد بررسی قرار گرفته است. در بررسی های صورت گرفته روی گرده نژادگان های ‘KS6’ , ‘KS7’ , ‘KS8’ , ‘KS9’ , ‘KS10’ , ‘KS11’ , ‘KS12 ’ , ‘KS13’ , ‘KS14’ با نگاره الکترونی نتایج نشان داد که گرده همه ارقام دارای 3 شیار طولی در سطح خود بودند که امتداد آن تا قطبین اندازه گیری شده است و تغییرهای طول محور قطبی از 46/29 تا 20/58 میکرومتر و محور استوایی از 70/16 تا 60/46 میکرومتر بوده است. همچنین برای دستیابی به ترکیب مناسب محیط کشت برای تندش درون شیشه ای دانه های گرده، دانه گرده 3 نژادگان ‘KS11’, ‘KS10 ’, ‘KS7’ درمحیط های کشت دارای غلظت های مختلف بوریک اسید (صفر ، 10 ، 40 و 100 میلی گرم در لیتر) ، نیترات کلسیم (صفر ، 200 و 300 میلی گرم در لیتر) و سوکروز (15 و 25%) قرار داده شدند. نتایج نشان داد که بهترین محیط تندش شامل 15% سوکروز، صفر میلی گرم در لیتر بوریک اسید و 300 میلی گرم در لیتر نیترات کلسیم می باشد.

این تحقیق جهت بررسی تاثیرات ریخت شناسی اسپرم دو گونه ماهیان استخوانی در اثر تماس مزمن با فلز مس انجام شده است. آلودگی منابع آبی به فلزات سنگین به دلایل گوناگون می تواند باعث بروز اختلالات و ضایعاتی در فعالیت های تولید مثلی آبزیان گردد. فلزات سنگین قابلیت تجمع بافتی (Bioaccumulation) دارند. بنابراین در اثر تجمع فلزات سنگین در بیضه ها، اسپرم از همان ابتدا و در بافت بیضه با فلزات سنگین در تماس بوده و روند اسپرماتوژنز و شکل اسپرماتوزوئید تحت تاثیر این مواد قرار می گیرند. اسپرم کپور و قزل آلا به مدت سه ساعت تحت اثر غلظتهای مختلف مس (0، 1، 10، 50 و 100 قسمت در میلیون ppm-) قرار گرفتند. سپس اسپرمها با گلوترالدهید تثبیت شده و با محلول حاوی سوکروز شستشو داده شده و پس از تثبیت مجدد توسط اسمیوم تترااکسید و آبگیری در محلولهای مختلف استون، نمونه ها خشک شده و با میکروسکوپ الکترونی اسکن Scanning Electro Microscopy ((SEM))  مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که مس در غلظتهای بیش از 10 پی پی ام می تواند تغییرات مرفولوژیک گسترده ای را در ساختمان سر اسپرم ایجاد نموده و در نتیجه اسپرمهای صدمه دیده به دلیل عدم تحرک و بزرگ شدن بیش از حد سر، قادر به حرکت، ورود به تخمک و بارور کردن آن نخواهند بود. میانگین درصد تعداد اسپرمهای غیر طبیعی در غلظتهای 100،50،10 پی پی ام بترتیب 75 درصد، 100 درصد و 100 درصد تعیین گردید.

تحقیق حاضر به بررسی تأثیر افزودن نانوذرات گرافن اصلاح شده با 3-آمینوپروپیل تری اتوکسی سیلان به ماتریس پلی دی متیل سیلوکسان با ترکیب های 1، 3 و 5 درصد بر خواص مکانیکی این کامپوزیت ها می پردازد. پلی دی متیل سیلوکسان به عنوان یک ماتریس پلیمری با ویژگی های منحصر به فرد، نقش مهمی در صنایع مختلف از جمله الکترونیک و مهندسی پلیمری ایفا می کند. این پلیمر سیلیکونی از ساختاری با مقاومت در برابر دما، انعطاف پذیری و عایق الکتریکی بالا برخوردار است.استفاده از نانومواد به عنوان اجزای اصلی نانوکامپوزیت ها تأثیرات چشمگیری در بهبود خواص مختلف مواد به همراه دارد. ترکیب نانوذرات گرافن با ماتریس های پلیمری، به ویژه پلیمرهای سیلیکونی، به عنوان یک راه کارآمد برای بهبود خواص مکانیکی و حرارتی مواد شناخته شده است.پلی دی متیل سیلوکسان، با ویژگی های خاص خود از جمله مقاومت به دما، انعطاف پذیری و عایق الکتریکی، ممکن است دارای محدودیت هایی در خصوصیات مکانیکی باشد؛ از این رو، افزودن نانوموادهای اتصال دهنده به منظور بهبود این خصوصیات اهمیت دارد.در این تحقیق، نانوذرات گرافن اصلاح شده با 3-آمینوپروپیل تری اتوکسی سیلان به ماتریس پلی دی متیل سیلوکسان افزوده شده و تأثیر این افزودنی بر خواص مکانیکی نانوکامپوزیت مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای تجزیه و تحلیل ویژگی های نهایی نانوکامپوزیت، از تکنیک های FT-IR، FE-(SEM)، RAMAN، TGA و XRD استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که سنتز گرافن اکساید به درستی انجام شده و نانوذرات 3-آمینوپروپیل تری اتوکسی سیلان به خوبی و به صورت فیزیکی و شیمیایی به سطح صفحات گرافن اکساید پیوند یافته اند.هدف این تحقیق دستیابی به یک روش کارآمد برای بهبود خواص مکانیکی پلی دی متیل سیلوکسان با استفاده از نانوذرات گرافن اصلاح شده و ارائه یک مبنای علمی برای ارتقاء عملکرد مواد سیلیکونی در کاربردهای مهندسی و صنعتی است.

هدف: با توجه به تکرار اپیدمی های وبا در ایران و کشورهای مجاور و مرگ و میر آن، بر آن شدیم تا برای اولین بار در ایران فنوتیپ سروتایپهای Ogawa, Inaba از بیوتایپهای التور و کلاسیک ویبریوکلرا O1 با میکروسکوپ الکترونی Transmission. Scanning مورد بررسی قرار دهیم. این تحقیق به روش توصیفی انجام گرفته است. قابل ذکر است که سروتایپ Inaba بیوتایپ التور ویبریوکلرا O1 بعنوان سویه اپیدمی وبا در ایران در سال 1378 شناخته شده است. مواد و روشها: تحقیق بر روی 4 سوش عامل پاندمیهای ششم و هفتم کلرا و با استفاده از میکروسکوپ الکترونی انجام گرفته است. از 4 سوش سروتایپهای Inaba, Ogawa بیوتایپهای التور و کلاسیک 10 بار عمل فیکساسیون تکرار شد و هر بار چندین بلوک تهیه گردید که از کل 35 بلوک تهیه شده ده برش مناسب از باکتری در انبوهی از پروتئینها بدست آمد. یافته ها و نتیجه گیری: با توجه به ابعاد بدست آمده از دو سروتایپ بیوتایپهای التور و کلاسیک ویبرکلرا و طول و تعداد و موقعیت فلاژل و انبوهی ریبوزمها در آنها و جداول ارائه شده سروتایپ Inaba التور بزرگتر از سروتایپ Ogawa التور و از سروتایپهای کلاسیک بزرگتر هستند، فلاژل آن نیز بزرگتر مشاهده شد. بنا به تصاویر بدست آمده ژنوم بیوتایپ کلاسیک، فشرده تر از التور دیده می شود.

استان گلستان در نواحی شمالی دارای سطح وسیعی از خاک های شور و سدیمی می باشد که به دلیل نزدیک بودن سفره آب زیرزمینی و بالا بودن تبخیر و تعرق ایجاد شده اند. این پژوهش به منظور بررسی خصوصیات مینرالوژیکی و فیزیکوشیمیایی خاک های شور و سدیمی، جهت تعیین تجمع نمک ها و منشا آنها انجام شد. برای این منظور 4 پروفیل در شمال حوضه گرگانرود و جنوب حوضه اترک بر اساس نقشه ها و مطالعات موجود در شمال و جنوب گرگانرود انتخاب و نمونه برداری شدند. این پروفیل ها از نظر فاصله با دریای خزر متفاوت بودند. پروفیل های 1 و 2، در فاصله ای نزدیک با دریای خزر قرار داشتند و در مورد پروفیل های 3 و 4 این فاصله افزایش می یافت. کلیه آزمایش های رایج فیزیکوشیمیایی بر روی افق های خاک ها انجام گرفت و خاک ها بر اساس سیستم های Soil Taxonomy و WRB طبقه بندی شدند. پروفیل های 1 و 3 بر اساس سیستم Soil Taxonomy دارای طبقه بندی  Aquisalidsو پروفیل 4 و  Haplosalids 2و Cambids بودند. بر اساس سیستم WRB، تمام پروفیل ها به جز پروفیل 2 که در رده Cambisols طبقه بندی شد، در رده Solonchak طبقه بندی شدند. برای تشخیص نوع نمک ها ابتدا از نمونه پودری آنها آزمایش کانی شناسی و سپس  (SEM)/EDSانجام شد. برای بررسی منشا این نمک ها نیز از نمودار گیپس استفاده شد. نمک هایی که با آزمایش های XRD تشخیص داده شدند، شامل گچ، کلریدسدیم، هگزاهیدریت، اپسومیت و میرابیلیت بودند. گچ در پروفیل ها در سطح و عمق به شکل عدسی شکل دیده شد. هالیت نیز در پروفیل ها هم در سطح و هم در عمق وجود داشته و اپسومیت در پروفیل 1 در سطح و در پروفیل 3 در اعماق دیده شده و میرابیلیت فقط در پروفیل اول و در افق سطحی یافت شد. منشا این نمک ها در این مناطق بر اساس نتایج به دست آمده از تجزیه کاتیونی و آنیونی آب زیرزمینی و سطحی موجود در این مناطق و با استفاده از مدل گیپس تبخیری تشخیص داده شد.

کریپتوسپوریدیوم یک انگل کوچک تک یاخته ای است که در سلولهای پوششی دستگاه تنفس، گوارش و ادراری مهره داران رشد و تکثیر می یابد. در این مطالعه با استفاده از میکروسکوپ الکترونی Scanning Electron Microscopy ((SEM)) نای و بورس فابریسیوس در جوجه هایی که به صورت تجربی به گونه C.baileyi آلوده شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفت نمونه های مقاطع بافتی از مخاط نای و بورس با استفاده از گلوترآلدهید %3 پایدار و در بافر فسفات شستشو گردید. پایدارسازی با استتفاده از تتراکسید اسمیوم انجام، و مرحله شستشو تکرار و سپس در اتانول آبگیری صورت گرفت. با استفاده از روش تغییر یافته CPD، نمونه ها خشک و سپس با کربن پوشش داده شده و نهایتا با استفاده از (SEM) مورد مطالعه قرار گرفت. کلیه سطوح مخاطی بورس به دلیل آلودگی انگلی پوشیده بود ولی در نای تراکم انگل به میزان کمتری مشاهده گردید. سیستم موکوسیلیاری در نای قابل مشاهد نبود.